من آمدم

من مرغ آتشم

می سوزم از شراره این عشق سرکشم .

چون سوخت پیکرم

چون شعله های سرکش جانم فرو نشست

آنگاه باز از دل خاکستر

بار دگر تولد من

آغاز می شود .

ومن دوباره زندگیم را

آغاز می کنم .

پرباز می کنم .

پرواز می کنم .

حرف آخر

  زندگی  شیرین  است

 خود  از اینروست   اگر  می گویم

 پایمردی  بکنیم

پیش  از   آنکه  سر  ما   بر سر دار  آرد  خصم

ما  بکوبیم   سر خصم  به سنگ

شقایق گل همیشه عاشق

غروب غم انگیز دوست عزیزمان شقایق شجاعی را

به یاد می سپاریم.
یادش گرامی

کی باورش میشه امروز مشهدالرضا پذیرای دوست مهربان ما بود.
کی باور می کنه تو ای دوره کسی سعادت اینو داشته باشه
تو مشهد نزدیک امام رضا تو صحن مقدس جمهوری
دفن بشه.


واقعا لایقش بود.

تاشقایق هست زندگی باید کرد
اگه رفت باید چیکار کرد؟؟؟؟

امام رضا به خودت سپرده شد.
می دونی غریب پرستی